Herfst Blues

Laat het blad maar vallen.

Is’t blauw ? Heeft het die bruinrode kleur van het vallend blad ? Of die goudgele glinstering van de herfstzon ? Ja, het zal dat krachtige groene van de eeuwig bloeiende boom wel zijn.
Welke kleur zou een burn-out eigenlijk hebben ? Irrelevante vraag kun je je bedenken. En toch fascineert het me. We zijn 3 jaar en 3 maanden ná datum. En nog steeds passeren van die dagen zoals er vandaag één was. Gelukkig veel minder vaak alleen nog altijd pittig.

De koffiemachine deze ochtend gaf forfait – hoe metaforisch de dag kan starten. Net nu had mijn batterij acute nood aan cafeïne. En toch flitste de gedachte van zorgzame thee eerder door m’n hoofd dan oppeppende koffie. Bon, de bonen wilden niet geperst worden en daarmee was de toon van de dag gezet. Was ik toch even op m’n yogamat gekropen……niet dus want m’n lijf schreeuwt om rust. 
De deugddoende wellness dag én massage van gisteren hadden alle gevoelsknopjes in m’n lijf aangezet. 
Vakantiemodus werd stilaan in gang gezet alleen stond er iets in de weg. 
Er zat een benepen gevoel in de borstkas én ogenschijnlijk een vale blik op het aangezicht. De verwarde ogen van m’n lief weerspiegelden een onrust, die maar al te bekend aanvoelde.
Het was zó’n dag: een dag waarop de moeheid koning is, troebele hersenen keizer en de prikkels admiraal. Bij voorbode een verloren gevecht. 
En dan geldt maar één zorgzame regel: lief zijn voor mezelf.
Alleen blijft aanvaarding een zware slok op de borrel. 
Mijn lijf trakteert een rondje cocktails, op smaak gebracht met een scheut schaamte, afgewerkt met 3 eetlepels schuldgevoel en een stevige teug machteloosheid.

Ad fundum beland ik dan in een soort van onwezenlijke staat van zijn. Alles rond me zweeft in een soort zweem én toch komt elke prikkel bikkelhard binnen. Ons bezoekje aan Ikea deed m’n hoofd ontploffen en zoog me letterlijk leeg. 
SOS remedie: volledig de rempedaal induwen, onder een fleece deken kruipen met een noise cancelling koptelefoon (dikke merci aan de geniale uitvinder hiervan) én begeleide meditatie aan. Al sluimerend vloeit dit vanzelf over in een lange slaap diep onder het deken weggedoken.

En in de wetenschap dat morgen de goudgele herfstzon alweer feller zal schijnen. Want het komt altijd goed !